Er lijkt een orkaan over Nederland en de rest van wereld te razen. Een orkaan die alles stillegt en tot isolatie dwingt. Geen grof (natuur)geweld met schade aan de infrastructuur. Juist het stilleggen van het openbare leven verdooft de samenleving. Waarom gebeurt dit (zo snel en rigoureus)?
In de media wordt veel toelichting gegeven over de reden van besluiten om hele sectoren (tijdelijk) te sluiten. Zo min mogelijk contact met elkaar om verdere besmetting te voorkomen. Hoe besmettelijk COVID-19 is, is eigenlijk nog niet goed bekend. Hoe verspreid het zich en hoe lang blijft het besmettelijk is nog in onderzoek. Ondertussen heeft de WGO (Wereld Gezondheid Organisatie) het COVID-19 virus uitgeroepen tot pandemie. Een wereldwijde epidemie. Door alle onzekerheid is een algehele zogenaamde ‘lock down’ een reëel scenario.
‘Flatten the curve’
Deze uitspraak is nu al historisch. De betekenis is in relatie tot de QRM principes te linken aan de wetten van de systeemdynamica. Heel eenvoudig gesteld: het in balans brengen van ‘vraag en aanbod’. Hoewel dat in maakbedrijven al een lastige opgave is, is het in het geval van COVID-19 een bijna onmogelijke opgave. De bekende factor is de capaciteit van de ziekenhuizen op de IC’s (Intensive Care afdelingen), ruimtes voor quarantaine en het aantal gekwalificeerde medici. De onvoorspelbaarheid zit in de ‘vraag’. Concreter: het aantal patiënten dat tegelijkertijd zorg nodig heeft en de intensiteit ervan. Volkomen onvoorspelbaar als de samenleving blijft doorgaan in de ‘business as usual’-modus. Ervaringen vanuit China en Italië laten zien dat een overbelast zorgsysteem (te veel aanbod bij onvoldoende capaciteit) levens kost! Het principe in maakbedrijven is hetzelfde. Te veel vraag, laat een systeem in het bedrijf vastlopen. Maar dat is niet levensbedreigend en levert hooguit ontevreden klanten op. Dat is natuurlijk in normale omstandigheden ernstig te noemen. In de huidige situatie komt dat in een ander daglicht te staan.
Het inzetten op ‘Flatten the curve’ heeft alles te maken met het doseren van de instroom bij de ziekenhuizen. Zorgen dat daar geen ‘files’ ontstaan. Een file is namelijk direct levensbedreigend en heeft als effect dat er paniek ontstaat in de samenleving. Dat laatste is wellicht nog erger dan het virus zelf.
En daar lijkt het op de instroom van opdrachten bij maakbedrijven, die onvoorspelbaar zijn. Daar zijn vaak historische data beschikbaar die een redelijke voorspelling kunnen doen voor de gevraagde capaciteit. Die capaciteit is te vergroten door extra uren te draaien of uit te besteden.
Beide middelen zijn niet zo eenvoudig in te zetten bij de ziekenhuizen in de strijd tegen COVID-19.
Bronvermelding afbeelding: conversation.com
‘Toeritdosering’
In de huidige aanpak zijn de pijlen vooral gericht op het indammen en voorkomen van teveel besmettingen tegelijkertijd. Dit is te vergelijken met het toepassen van ‘toeritdosering’ bij de instroom van opdrachten bij maakbedrijven. Echter, zijn opdrachten concreet. De aantallen en hoeveelheid zijn bekend. Dat is nu niet het geval bij COVID-19! Het ‘doseren’ van de ziektegevallen is niet te reguleren, behalve door extreme maatregelen als een (light) lock down. Geen contact = minste kans op besmettingen. Hiermee kunnen de huidige en aankomende (incubatietijd van ca. 14 dagen) worden ‘gemanaged’.
Het is een unieke en pijnlijke situatie voor iedereen in de hele wereld. En dat is geen cliché…
Capaciteit opschalen (ook buiten de ziekenhuizen)
Binnen ziekenhuizen is op historische data en met ervaringen van vele jaren een hoeveelheid capaciteit op IC’ s ingezet die pieken, onder normale omstandigheden, kan opvangen. Deze omstandigheden zijn niet normaal, uitzonderlijk zelfs. Het is werkelijk crisis en de vergelijking met oorlogen wordt al gemaakt. Dat vraagt om meer capaciteit en noodmaatregelen. Makkelijker gezegd, dan gedaan. Met mijn beperkte medische kennis zie ik drie zaken waarin capaciteit tekort is:
- IC-plaatsen met quarantaine ruimtes
- Beademingsapparatuur en materialen (onder andere mondkapjes)
- Medisch personeel
Hoewel er in ziekenhuizen heel goed is nagedacht over uitbreiding bij calamiteiten en zelfs het aantal IC plaatsen verdubbeld kan worden, is dat bij een ongecontroleerde uitbraak naar alle waarschijnlijkheid ruim onvoldoende. Dat maakt deze situatie zo extreem.
Toch is uitbreiding van capaciteit en het creëren van ‘overcapaciteit’ een tweede spoor dat ingezet wordt. Het tempo waarin dat gaat, zal per definitie te langzaam zijn. Dat is geen reden om het niet te doen!
Hoe kan capaciteit worden uitgebreid, als je ook buiten de ‘geëffende’ paden denkt:
- Het bouwen van noodhospitalen (zoals in oorlogssituaties). Als voorbeeld: de voetballer Cristiano Ronaldo laat twee van zijn hotels ombouwen tot hospitaal. Hiermee is nog niet gelijk voorzien in apparatuur en medisch personeel, maar het is wel een belangrijke randvoorwaarde!
- Het versneld bouwen van extra beademingsapparatuur. De eerste lijn is natuurlijk bestaande leveranciers. Maar het is ook denkbaar dat bedrijven die bijvoorbeeld in de metaal of machinebouw werkzaam zijn, ingezet worden als uitbesteedadressen en/of hun medewerkers ter beschikking stellen. Ook de inzet vanuit het leger (medische voorzieningen) is een snel in te zetten optie. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld textielbedrijven die mondkapjes kunnen maken.
- Het oproepen van medisch personeel dat met pensioen is of een ander vak heeft gekozen (maar nog steeds gekwalificeerd is) en op andere functies in een ziekenhuis werken. Verder kunnen eenvoudige en ondersteunende taken snel gecrosstraind en ingezet worden.
In maakbedrijven is het op- en afschalen van capaciteit een middel om flexibel te reageren op fluctuaties in vraag en aanbod. De huidige onzekerheid in de ‘vraag’ naar zorg bij dit virus vraagt om meer capaciteit. In deze situatie kunnen we beter investeren in overcapaciteit die niet gebruikt wordt, dan risico’s te nemen met mensenlevens.
Data verzamelen
Leren van data, ‘big data’, zal eveneens op langere termijn bijdragen aan het onder controle krijgen van dit virus. Dat helpt niet op korte termijn en is toch van cruciaal belang om inzichten te krijgen en daarmee de juiste besluiten te nemen. Het gaat onder meer over hoe besmettelijk is het virus? En zijn kinderen echt minder gevoelig of toch niet? Allemaal vragen, die nu via aannames meegenomen worden in besluitvorming. Voor de goede orde: dat is geen verwijt, in tegendeel! Er zijn gewoonweg geen goede data beschikbaar. Het pleidooi is daarom: verzamel deze data nu, ondanks het gevoel dat het nu niet helpt. Het kan de doorbraak voor een medicijn of vaccin versnellen!
Data verzamelen in maakbedrijven blijkt ook nog regelmatig een lastige opgave. Met die data kan forecast beter worden, waarmee de capaciteit beter gemanaged kan worden.
Samenwerken!
Mijn diepe respect gaat uit naar medewerkers in de zorg. Dat is niet alleen een beroep, maar ook een roeping! Hoe nu wordt samengewerkt, is een voorbeeld voor veel organisaties. Samen werken aan hetzelfde doel, mensen helpen en zorg verlenen voor hun genezing. Een van de succesfactoren bij QRM is samenwerken en dat zal nu ook zo zijn!
Ook in de maakindustrie zullen de gevolgen merkbaar zijn van deze crisis in de bestrijding van COVID-19. Het haperen en zelfs stilvallen van de Supply Chain voor de industrie vraagt om creativiteit, samenwerking en doorzettingsvermogen! Ook denken buiten de grenzen van je eigen bedrijf, in de hele keten.
Meer weten? Of gewoon een keer vrijblijvend praten (je hart luchten) Neem gerust contact met ons op, daar word je altijd wijzer van! Stuur een bericht via onze contactpagina of bel 06-51 38 15 50.
